1954 rok był dla Alfreda Hitchcocka z pewnością dobrym okresem. To właśnie wtedy premierę miały dwa jego filmy: "Okno na podwórze" i "M jak morderstwo". Rok później pojawił się "Złodziej w hotelu". W każdym z nich zagrała piękna Grace Kelly, a dwa pierwsze zyskały już miano kultowych. Trzeci z nich, "Złodziej w hotelu", zdaje się wśród nich najmniej znany. Podczas gdy seans "Okna na podwórze" sprawia, że emocje sięgają zenitu, a "M jak morderstwo" jest kwintesencją kryminału, ostatni obraz dostaje zadyszki w pogoni za dobrą intrygą i wyjściem z tej opresji bez szwanku.
John Robie (Cary Grant) jest słynnym złodziejem biżuterii, który, choć wycofał się już z fachu, musi powrócić na scenę, aby oczyścić się z podejrzeń. Nieznany sprawca zaczął kopiować jego styl i dokonuje brawurowych kradzieży w hotelach Lazurowego Wybrzeża. Romans z milionerką Frances (Grace Kelly) zdaje się idealną okazją do zastawienia na rabusia pułapki, a przynętą ma być bajeczna biżuteria jej matki (Jessie Royce Landis).
Mogłoby się wydawać że Hitchcockowi wolno wszystko. Niekwestionowany mistrz dreszczowców miał przecież krótkie przygody z komedią i thrillerem politycznym, które do dzisiaj uważane są za miły powiew świeżości w jego pełnej zagadkowych i dosyć niespotykanych rozwiązań twórczości. Jak wiadomo, od każdej reguły jest wyjątek, i to właśnie nim wydaje się "Złodziej w hotelu". Największym minusem filmu jest to, że ciężko go przyporządkować do konkretnego gatunku. Jest tu trochę elementów kryminału, jest romans i sensacja, ale same pościgi samochodowe czy zażyła relacja pomiędzy dwójką głównych bohaterów nie wystarczą. Drugi minus to brak napięcia. Coś, co sprawiało, że filmy Hitchcocka przyciągały jak magnes, ciekawiły i wzbudzały najróżniejsze emocje, zniknęło tutaj pomiędzy słabą intrygą i brakiem akcji. Choć intryga jakaś jest, może nawet w zamyśle była całkiem dobra, to w ostatecznym rozrachunku budzi jedynie politowanie, podobnie jak przewidywalny i mało emocjonujący scenariusz. Bohaterowie smętnie przesuwają się po ekranie, brakuje tutaj charakterystycznych dla mistrza suspensu zwrotów akcji i zadziwiających rozwiązań. Jest nudno i przewidywalnie.
Jeżeli chodzi o obsadę aktorską, prym wiedzie zdecydowanie Grace Kelly. Zjawiskowo piękna, myślę, że choćby dla niej warto zobaczyć ten film. Cary Grant bez zarzutu, chociaż w innych obrazach Hitchcocka bywał w lepszej formie. Film był nominowany do Oskara w trzech kategoriach: najlepsze kostiumy, scenografia i zdjęcia. Ostatecznie wygrał tylko jedną statuetkę za zdjęcia Roberta Burksa, które są niezaprzeczalnie prawdziwą ucztą dla oczu. Kręcone w najpiękniejszych miejscach Lazurowego Wybrzeża zasługują na uwagę i są niewątpliwie mocną stroną filmu.
O ile pierwsze sceny są znakomite, o tyle reszta utrwala jedynie w przekonaniu, że jeden pościg samochodowy i dosyć dobre dialogi to za mało, aby film uznać za interesujący, szczególnie jeżeli jesteśmy przyzwyczajeni do naprawdę mocnych i idealnych niemal pod każdym względem obrazów Hitchcocka. "Złodziej w hotelu" nie jest absolutnie złym filmem. Ma swoje plusy i minusy, jednak sygnowany pod nazwiskiem kogoś innego mógłby być uznany za dobry. Pod nazwiskiem samego mistrza dreszczowców jest niestety tylko przeciętny.
John Robie (Cary Grant) jest słynnym złodziejem biżuterii, który, choć wycofał się już z fachu, musi powrócić na scenę, aby oczyścić się z podejrzeń. Nieznany sprawca zaczął kopiować jego styl i dokonuje brawurowych kradzieży w hotelach Lazurowego Wybrzeża. Romans z milionerką Frances (Grace Kelly) zdaje się idealną okazją do zastawienia na rabusia pułapki, a przynętą ma być bajeczna biżuteria jej matki (Jessie Royce Landis).
Mogłoby się wydawać że Hitchcockowi wolno wszystko. Niekwestionowany mistrz dreszczowców miał przecież krótkie przygody z komedią i thrillerem politycznym, które do dzisiaj uważane są za miły powiew świeżości w jego pełnej zagadkowych i dosyć niespotykanych rozwiązań twórczości. Jak wiadomo, od każdej reguły jest wyjątek, i to właśnie nim wydaje się "Złodziej w hotelu". Największym minusem filmu jest to, że ciężko go przyporządkować do konkretnego gatunku. Jest tu trochę elementów kryminału, jest romans i sensacja, ale same pościgi samochodowe czy zażyła relacja pomiędzy dwójką głównych bohaterów nie wystarczą. Drugi minus to brak napięcia. Coś, co sprawiało, że filmy Hitchcocka przyciągały jak magnes, ciekawiły i wzbudzały najróżniejsze emocje, zniknęło tutaj pomiędzy słabą intrygą i brakiem akcji. Choć intryga jakaś jest, może nawet w zamyśle była całkiem dobra, to w ostatecznym rozrachunku budzi jedynie politowanie, podobnie jak przewidywalny i mało emocjonujący scenariusz. Bohaterowie smętnie przesuwają się po ekranie, brakuje tutaj charakterystycznych dla mistrza suspensu zwrotów akcji i zadziwiających rozwiązań. Jest nudno i przewidywalnie.
Jeżeli chodzi o obsadę aktorską, prym wiedzie zdecydowanie Grace Kelly. Zjawiskowo piękna, myślę, że choćby dla niej warto zobaczyć ten film. Cary Grant bez zarzutu, chociaż w innych obrazach Hitchcocka bywał w lepszej formie. Film był nominowany do Oskara w trzech kategoriach: najlepsze kostiumy, scenografia i zdjęcia. Ostatecznie wygrał tylko jedną statuetkę za zdjęcia Roberta Burksa, które są niezaprzeczalnie prawdziwą ucztą dla oczu. Kręcone w najpiękniejszych miejscach Lazurowego Wybrzeża zasługują na uwagę i są niewątpliwie mocną stroną filmu.
O ile pierwsze sceny są znakomite, o tyle reszta utrwala jedynie w przekonaniu, że jeden pościg samochodowy i dosyć dobre dialogi to za mało, aby film uznać za interesujący, szczególnie jeżeli jesteśmy przyzwyczajeni do naprawdę mocnych i idealnych niemal pod każdym względem obrazów Hitchcocka. "Złodziej w hotelu" nie jest absolutnie złym filmem. Ma swoje plusy i minusy, jednak sygnowany pod nazwiskiem kogoś innego mógłby być uznany za dobry. Pod nazwiskiem samego mistrza dreszczowców jest niestety tylko przeciętny.
Moja ocena:
6
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
