Tęsknię za czasami, gdy sercem i duchem (hehe) Pogromców duchów była dynamika między tytułowymi postaciami przypominająca Gang Olsena, aniżeli sranie na ekranie Marvelopodobną "pompą" i pierdzielionem nawiązań do zabawek Kennera, o których pamiętają tylko amerykańscy millennialsi.

Filmu jeszcze nie widziałem, ale widziałem Afterlife. Z materiałów promocyjnych mam wrażenie, że to samo, tyle że z akcją w NY i bez zwłok Harolda Ramisa zawieszonych na sznurkach i wprawianych w ruch jak jakiegoś Bogu ducha (hehe) winnego Muppeta.