Do rodzinnego miasteczka przyjeżdża obrzydliwie bogata Karla Zachanassian. Mieszkańcy pogrążonego w biedzie i zapomnieniu miasteczka liczą na jej finansowe wsparcie. Karla godzi się dać milion miastu i milion do podziału dla mieszkańców... pod jednym warunkiem. Domaga się sprawiedliwości.
Historia jest naprawdę niesamowita. Nie znałem do tej pory sztuki Friedricha Dürrenmatta, ale jak tylko będę miał okazję z chęcią ją obejrzę na scenie. Ponoć jakiś krytyk pisał „Twórcy dokonali pewnych przeróbek w stosunku do fabuły i postaci bohaterki, w dużym stopniu zrezygnowali z umowności i groteskowo-makabrycznej atmosfery scenicznego pierwowzoru, dodając w zamian realistycznie przedstawione szczegóły obyczajowe i wprowadzając zmiany w rysunku psychologicznym bohaterów”. Ciekaw jestem więc jak wygląda ta bardziej groteskowa postać Karli.
O czym jest wg mnie ten film? Ano pewnej smutnej prawdzie o ludziach i pieniądzach...
Czyż to nie zabawne, lub jak kto woli smutne, że jak mamy dużo pieniędzy, to chcemy za wszelka cenę odkupić to, czego odkupić się nie da? Straconą młodość? Zmarnowane życie? Kupić coś, czego kupować nie wolno, np. ludzkie życie, lub sprawiedliwość? A gdy pieniędzy nie mamy, jesteśmy gotowi sprzedać za nie to, czego sprzedawać nie wolno: przyjaźń, lojalność, uczciwość, ideały? Tak więc między skrajnie bogatymi i skrajnie biednymi bez problemu może dojść do szatańskich interesów.

Od strony realizacji film jest bezbłędny. Bardzo ładne czarno białe zdjęcia, świetny klimat i rewelacyjna gra Quinna i Bergman. Film widziałem niestety z dubbingiem (filmoteka narodowa), ale muszę przyznać, iż był on całkiem niezły. Jak najbardziej polecam zapoznać się z tym dziełem. Oglądało się świetnie.